Tα ρούχα τα κυανά. Kαι έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιν τα κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα.
Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη.
Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ’ ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία.
Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή – που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
Όλως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα κατά γης. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κ’ εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά – άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν. από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; – 1923, Ίκαρος 1993 In a container, or in a chest of precious ebony, I will place and preserve the garments of my life.
The clothes in blue. And then the clothes in red, the most beautiful of all. And then the clothes in yellow. And lastly the clothes in blue, again, but these much more faded than the first ones.
I will preserve them with reverence and with great sorrow.
When I will be wearing clothes in black, and I will be living in a house clothed in black, in a dark room, I will sometimes open the chest with elation, with longing, and with despair.
I will gaze upon the clothes and reminisce of the great feast – which by then will be completely over.
Completely over: furniture scattered haphazardly in the halls. Broken glass and china underfoot. All the candles burned out. All the wine drunk. All the guests departed. Some weary persons will be sitting all alone, like myself, in dark houses – others, wearier still, will have gone to bed. C. P. Cavafy Prose Poems, translated by Manuel Savidis These texts are available online thanks to the Cavafy Archive. For further readings: http://www.cavafy.com