Tα ρούχα τα κυανά. Kαι έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιν τα κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα.
Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη.
Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ’ ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία.
Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή – που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
Όλως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα κατά γης. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κ’ εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά – άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν. από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; – 1923, Ίκαρος 1993 In una scatola, o in un cassetto in ebano prezioso, metterò e conserverò i vestiti della mia vita. I vestiti blu. E quelli rossi, i più belli di tutti. E poi i vestiti in giallo. Ed infine i vestiti in blu, di nuovo, ma questi sono molto più scambiati dei primi. Li conserverò con reverenza e grande mestizia. Quando indosserò quelli in nero, e vivrò in una casa drappeggiata di nero, in una stanza buia, aprirò qualche volta quel cassetto con reverenza, desiderio, e con disperazione. Guarderò ai vestiti con il ricordo di grandi feste – che a quel tempo saranno completamente finite. Completamente finite: i mobili gettati a caso nelle sale d’ingresso. Vetri rotti e porcellane sbriciolate sotto i piedi. Tutte le candele consumate. Tutto il vino bevuto. Tutti gli ospiti partiti. Qualche persona sfinita sederà tutta sola, come me stesso, in una casa buia – altri, ancora più stanchi, saranno andati a letto. C. P. Cavafy (Egitto, 1863-1933) Prose Poems, traduzione dall’inglese a cura di Slow Words These texts are available online thanks to the Cavafy Archive. For further readings: http://www.cavafy.com